Een indrukwekkende TED-talk van Eleanor Longden over haar leven met schizofrenie. Is het zo dat normale mensen geen stemmen horen? Herken je het wanneer je in de winkel staat en een deel van je zou die reep chocola willen kopen en het andere deel die wil dat je wat koopt dat koolhydraat arm is. Eleanor deelt haar ervaring met wat er gebeurt als je een stem die zich wel heel duidelijk laat horen niet erkent.
Stemmen maken onderdeel uit van overlevingsstrategie. Soms kunnen stemmen (ook wel delen genoemd) de overhand krijgen waardoor deze de regie kunnen gaan voeren in je leven. Wanneer dit door jou niet meer als functioneel wordt ervaren in het nu en zelfs als hinderlijk wordt het tijd om stappen te ondernemen. Deze innerlijke strijd kan gepaard gaan met veel energie verlies als ook schade toebrengen in wat werkelijk goed is voor je.
Een betere respons is om te gaan ontdekken wat de werkelijke boodschap is achter deze woorden en bijbehorend gedrag. Eerste stap is door open te staan voor de communicatie en ze te bedanken voor dat ze voor je willen werken. De meest vijandige en agressieve stemmen zijn die delen van jezelf die het diepst gekwetst zijn en vragen om mededogen en begrip. Van hieruit zelf grenzen bepalen, assertief zijn en toch respectvol is de weg naar herstel. Een proces naar samenwerking en support. Het is natuurlijk lastiger dan zoals het hier in woorden wordt overgebracht. Je hoeft dit niet alleen te doen, zoek een geschikte begeleider in dit proces.
In de kern gaat het niet om wat er met je mis is maar wat jou is overkomen. Dat je met deze stemmen/delen leert leven op een vredige en respectvolle wijze. Dan ontstaat er compassie, acceptatie en respect. Jij en jouw stemmen/delen zijn welkom! Zoals Peter Levine ooit zei: “Het menselijke dier is een uniek wezen, uitgerust met een instinctief vermogen tot helen en de intellectuele spirit om dit aangeboren vermogen te benutten.” In die zin is er voor mensen in de samenleving geen grotere eer of privilege dan dit proces van heling voor iemand te faciliteren, om getuige te zijn, de helpende hand toe te steken, de last van iemands lijden te delen, en de hoop op hun herstel te koesteren.
