Mijn aanleiding voor ondersteuning

Ik heb Denise inmiddels een jaar of zes geleden leren kennen. Op dat moment had ik een zeer drukke baan als IT-manager. Iedere dag de hele dag overleggen en ’s avonds nog stukken lezen en schrijven, werkweken van 60+ uur. Om dat allemaal een beetje te overleven sloot ik me voor steeds meer dingen af. Dat ging een tijd lang goed, tot mijn omgeving me er op attendeerde dat ik me ook privé voor zaken af begon te sluiten en ik merkte dat ik daar moeilijk mee kon stoppen. Mijn omgeving begon daar ook last van te krijgen.

Mijn ervaring met Denise en de paarden

Dat was het moment dat ik bedacht dat het anders moest, maar nog niet helemaal wist hoe. En dat het me een goed idee leek om daar wat hulp bij te zoeken. Ik ben nogal vlot gebekt en weet dat het lastig is om me dingen te laten zeggen die ik niet kwijt wil (of misschien zelf niet eens weet). Maar van een vriendin hoorde ik over de paardencoaching van Denise en hoe doeltreffend dat kon zijn (de betreffende vriendin had een keer een sessie bijgewoond). Dat leek me een goede optie om te proberen.

Dus op een middag naar Denise en de paarden gegaan. Al de eerste sessie was een WOW moment. We begonnen met wat verkennende vragen om een beeld van de situatie te krijgen, waarbij elke vraag over een bepaald onderwerp ging (fysiologische behoefte, kennis, waardering, etc). De paddock waar de paarden stonden was ingedeeld in taartpunten die correspondeerden met de verschillende onderwerpen en ik moest het paard steeds meenemen naar de betreffende taartpunt.
Op een zeker moment stelde Denise me een vraag, ik weet niet eens meer precies welke, maar ik weet nog dat ik niet zo goed wist wat ik er mee aan moest en dus gaf ik maar een “sociaal wenselijk” antwoord. Volgens mij zag Denise al aan het paard dat dat het geval was, maar het paard gaf in elk geval overduidelijk aan wat er aan de hand was: met geen mogelijkheid kreeg ik hem mee naar de volgende taartpunt. Omdat ik blokkeerde, blokkeerde hij ook. Een bizarre gewaarwording. Dus ik gaf aan Denise aan dat ik het antwoord eigenlijk niet wist. Op dat moment zag ik het paard zich ontspannen en liep hij probleemloos mee naar de volgende taartpunt.

Bijna iedere sessie waren er weer van dat soort momenten. Zelfs als ik me zelf niet bewust was van wat ik ergens over dacht of voelde wist het paard het wel. Zeer confronterend, maar ook zeer effectief. Denise stelde de juiste vragen, het paard hielp me de juiste antwoorden te vinden en samen kregen we een goed beeld van de situatie en de mogelijke oplossingen. Er waren momenten bij die ik de rest van mijn leven niet meer vergeet, zoals de eerste keer dat ik verbinding moest leggen met het paard terwijl dat op afstand stond. Na een half uur klungelen lukte dat, zo’n gevoel heb ik maar zelden gehad. Ook het met EMDR behandelen van wat naar bleek een stuk onverwerkt trauma uit mijn jongste kindertijd was, was heftig.

Wat het mij heeft opgeleverd

Het eindresultaat was dat ik na een paar maanden een stuk beter in mijn vel zat, wat dingen over mezelf te weten was gekomen waarvan ik me voordien nooit bewust was en flink wat wijzigingen heb doorgevoerd. Een andere baan, maar vooral ook de stad verlaten voor het platteland en nu zelfs paarden thuis. Dat is wel een risico aan de behandeling, als je een keer ervaren hebt hoe fantastisch paarden zijn loop je een flink risico om besmet te worden met het paardenvirus ?

Ik zou de behandeling van Denise dan ook van harte aanraden, zeker als je zelf niet precies weet waar het probleem zit of denkt dat je het niet toe zult willen geven.

Anoniem